Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η ικανότητα των εργαλείων Τεχνητής Νοημοσύνης να παράγουν άρτια δομημένα ακαδημαϊκά κείμενα, με σωστές παραπομπές και επιστημονικό ύφος σε χρόνο μηδέν, έχει φέρει τα πανεπιστήμια παγκοσμίως προ τετελεσμένων.
Η μαζική και πλέον καθολική χρήση της AI από τους φοιτητές μετατρέπει τη συγγραφή μιας εργασίας από πνευματικό άθλο σε ζήτημα σωστού «prompting» (εντολών προς τη μηχανή), κλονίζοντας την αξιοπιστία της παραδοσιακής βαθμολόγησης. Καθώς η διάκριση ανάμεσα στην ανθρώπινη σκέψη και την αλγοριθμική παραγωγή γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτη, τα ακαδημαϊκά ιδρύματα αναγκάζονται να επανεφεύρουν τον τρόπο που αξιολογούν τη γνώση, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από το τελικό κείμενο στην ίδια τη διαδικασία της μάθησης.
Τα βασικά σημεία της αλλαγής:
Η αμφισβήτηση της αυθεντικότητας
Ο εκπαιδευτικός σήμερα δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν η εργασία που διαβάζει είναι προϊόν κατανόησης ή προϊόν «σωστών οδηγιών» προς μια μηχανή. Η UNESCO, ήδη από το 2023, θέτει το καίριο ερώτημα: «Τι αξίζει να αξιολογείται στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης;». Όταν η παραγωγή κειμένου παύει να είναι αποκλειστικά ανθρώπινη δεξιότητα, η γραπτή εργασία καθίσταται ατελές εργαλείο, εκτός αν συνοδεύεται από τεκμηρίωση της σκέψης.
Διεθνείς τάσεις και «Stress Testing»
- Ηνωμένο Βασίλειο: Έρευνες δείχνουν ότι η χρήση AI εργαλείων αγγίζει το 92%. Τα πανεπιστήμια υποβάλλουν τις μεθόδους αξιολόγησης σε «stress tests» για να δουν αν μπορούν ακόμα να αποτυπώσουν την ανθρώπινη μάθηση.
- Αυστραλία: Το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ διαχωρίζει πλέον τις εργασίες σε «ανοιχτές στην AI» και σε «ασφαλείς», οι οποίες διεξάγονται με φυσική παρουσία ή προφορική εξέταση.
- ΗΠΑ: Ιδρύματα όπως το Χάρβαρντ επιστρέφουν σε «παρωχημένες» μεθόδους, όπως οι χειρόγραφες εξετάσεις, για να διασφαλίσουν την εγκυρότητα της διαδικασίας.
- Ιρλανδία: Το Τρίνιτι Κόλετζ επιτρέπει την AI υπό τον όρο της διαφάνειας, ζητώντας από τους φοιτητές να εξηγήσουν πώς τη χρησιμοποίησαν, μετατρέποντας την εργασία σε αφήγηση της ερευνητικής πορείας.
Από το «τι» στο «πώς»
Η «τεχνολογική αστυνόμευση» μέσω λογισμικών ανίχνευσης αποδεικνύεται ανεπαρκής. Η λύση φαίνεται να βρίσκεται στη μετακίνηση της συζήτησης: από το «έγραψες την εργασία μόνος σου;» στο «τι σκέφτηκες για να τη γράψεις;». Η αξιολόγηση πλέον επικεντρώνεται στην κριτική σκέψη, την επιλογή πηγών και την ικανότητα του φοιτητή να υπερασπιστεί τις απόψεις του προφορικά. Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν καταργεί τη μάθηση, αλλά αναγκάζει την εκπαίδευση να εστιάσει σε όσα η μηχανή μπορεί να μιμηθεί στη μορφή, αλλά ποτέ στην ουσία.
