ΠΑΤΡΑ | σπιράλ: Το χρονικό ενός θνησιγενή ποδηλατόδρομου

Σήμερα 22 Σεπτεμβρίου 2023, τελευταία ημέρα της ευρωπαϊκής εβδομάδας
βιώσιμης κινητικότητας θεωρούμε υπoχρέωσή μας να ξετυλίξουμε το κουβάρι
ενός έργου -που θεωρητικά θα μπορούσε να αφορά την βιώσιμη κινητικότητα της
Πάτρας- για το οποίο μιλά όλη η πόλη για χρόνια. Δυστυχώς, όχι για καλό.

Πρόκειται για το κατ΄ αρχήν φιλόδοξο έργο του παραλιακού ποδηλατοδρόμου
μήκους 5 χιλιομέτρων, το οποίο θα εκτεινόταν από το Έλος της Αγυιάς έως την
οδό Ακτής Δυμαίων και θα κατέληγε σε έναν ακόμη χώρο αναψυχής, το Νότιο
Πάρκο, θα ένωνε δηλαδή την Πάτρα στην κατεύθυνση βορρά – νότου,
διασχίζοντας όλο το θαλάσσιο μέτωπο του ιστορικού κέντρου. Θα είχε μάλιστα
και δυνατότητα επέκτασης έως την Παραλία και τα Βραχνέικα. Τι πιο όμορφο για
την πόλη μας που μαστίζεται από το κυκλοφοριακό πρόβλημα, τι πιο ελκυστικό
για τον Πατρινό να συνδυάζει την μετακίνησή του στο κέντρο, με την ψυχαγωγία,
την άθληση και την οικολογική συνείδηση.

Τον Απρίλιο του 2018 ο Αντιδήμαρχος κ. Κορδάς είχε δηλώσει: «Με
εξασφαλισμένη χρηματοδότηση ύψους 500.000 ευρώ, μέσω του προγράμματος
βιώσιμης αστικής ανάπτυξης η Πάτρα αποκτά για πρώτη φορά έναν πολύ
μεγάλο ποδηλατόδρομο, διπλής κυκλοφορίας, ο οποίος θα είναι ασφαλής, αφού
θα διαθέτει κράσπεδο, ώστε να διαχωρίζεται από το δρόμο, καθώς και την
απαραίτητη σήμανση».

Δημοπρατήθηκε λοιπόν το έργο αυτό με μια χάραξη (στο θαλάσσιο μέτωπο του
ιστορικού κέντρου) εκτός Λιμενικής ζώνης και ένθεν της σιδηροδρομικής γραμμής
-κόντρα στις τεκμηριωμένες αντιπροτάσεις του ΟΛΠΑ και της αντιπολίτευσης του
δημοτικού συμβουλίου που πρόκριναν την χάραξη εντός λιμενικής ζώνης.
Θεώρησε δηλαδή η Δημοτική Αρχή ότι η ασφάλεια του ποδηλάτη, η συνύπαρξη
διαφόρων ειδών τροχοφόρων, ο περιορισμός του πλάτους της οδού Όθωνος
Αμαλίας για τα άλλα τροχοφόρα, το ζήτημα της στάθμευσης οχημάτων επ’ αυτής,
θα εύρισκαν ιδανικότερη επίλυση με την χάραξη εκτός Λιμενικής Ζώνης, όπως
σήμερα ήδη έχει υλοποιηθεί.

Το έργο ξεκίνησε με προβλήματα, διακόπηκε το 2020 και συνεχίστηκε για να
ξανα-διακοπεί. Φάνηκε ότι σημαντικά θέματα της χάραξης -όπως διάβρωση
ακτών, πλάτη πεζοδρομίων, όδευση από πολυσύχναστα σημεία (πλησίον ΟΣΕ)-
δεν είχαν μελετηθεί επαρκώς. Ποτέ δεν μάθαμε ακριβώς τι συνέβη. Στην πορεία
εμφανίστηκαν επιπλέον ζητήματα που αφορούσαν το συγκεκριμένο έργο, όπως
θέματα συγκράτησης βρόχινων νερών, ανατροπής των ποδηλάτων στην
συμβολή με την οδό Νόρμαν. Εν έτη 2023, μετά από πέντε χρόνια, το έργο δεν
έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Και κανείς δεν απολογείται γι΄ αυτό.

Για το σπιράλ, το έργο αυτό ήταν εξαρχής καταδικασμένο. Κι όχι γιατί χρόνια
αργότερα θα έπρεπε να αποξηλωθεί λόγω της χάραξης του τρένου. Αλλά γιατί δεν μπορούσε να εκπληρώσει τον στόχο του, αυτόν που είχε υποσχεθεί η απερχόμενη δημοτική αρχή, «την ασφαλή σύνδεση της πόλης με ποδήλατο κατά μήκος του θαλασσίου μετώπου».

Εδώ το γινάτι -εμμονή για την χάραξη εκτός Λιμενικής Ζώνης) της δημοτικής αρχής, έβγαλε το μάτι ενός πολλά υποσχόμενου
έργου.

Το σπιράλ μπροστά στο θέμα της ασφάλειας θα είναι απόλυτο. Τμήμα του
ποδηλατοδρόμου θα αποξηλωθεί και θα ακολουθηθεί όδευση μέσα από την
λιμενική ζώνη. Όχι άλλοι πειραματισμοί. Με αυτά τα θέματα δεν παίζουμε!