Μέλι “ελληνικό” από το… Πεκίνο; Καταγγελίες για ύποπτες ελληνοποιήσεις του προϊόντος

του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφ. Πολιτεία)

Τρώμε ελληνικό μέλι απ’ την… Κίνα διαμέσου Βουλγαρίας…; Κι όμως, η απάντηση είναι «ναι» σύμφωνα με τον πρόεδρο των Μελισσοκόμων της Αχαΐας κ. Τάσο Δημητρόπουλο (ένθετη φωτογραφία) ο οποίος μιλώντας στην «Πολιτεία» με αφορμή την πρόσφατη δυναμική και μαζική κινητοποίηση των συναδέλφων του, αποκάλυψε ότι πέφτουμε εν αγνοία μας θύματα «ελληνοποιήσεων» μελιού!

Συγκεκριμένα, ο κ. Δημητρόπουλος αναλύοντας τα τρομαχτικά και δυσβάσταχτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες μελισσοκόμοι, έκανε λόγο για αισθητή μείωση της παραγωγής και απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το πώς καλύπτονται αυτά τα κενά, απάντησε: «Μέσω των ελληνοποιήσεων μελιού που φθάνει υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες στη χώρα μας».

Αναπτύσσοντας περαιτέρω το θέμα, ο κ. Δημητρόπουλος ανέφερε ότι στον κλάδο του και σ’ όλη την αγορά είναι γνωστές οι πληροφορίες αναφορικά με τα «σκοτεινά» δρομολόγια πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων που πραγματοποιούνται σε διεθνές επίπεδο! Αναφέροντας ως παράδειγμα: «Είναι γνωστό στον κλάδο μας ότι έρχεται μέλι που ξεκινά από την Κίνα και φθάνει στη Βουλγαρία και από εκεί διοχετεύεται και στη χώρα μας, ως ελληνικό». Ενώ ερωτηθείς σχετικά με το «τι μέλι μπορεί να είναι αυτό», ο κ. Δημητρόπουλος απάντησε με νόημα: «Ένας Θεός ξέρει…».

ΠΩΣ ΣΤΗΝΕΤΑΙ Η ΑΠΑΤΗ

Ειδικότερα, εξήγησε ότι υπάρχουν τα φίλτρα ρητίνης με τα οποία αφαιρείται η γύρη απ’ το μέλι, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να ταυτοποιηθεί η προέλευση της ποσότητας μελιού και να διακριβωθεί ακριβώς από πού προέρχεται. Όμως ο κ. Δημητρόπουλος επέρριψε ευθύνες στην πολιτεία για το γεγονός ότι έλεγχοι δεν γίνονται ούτως ή άλλως, παρότι αυτό αποτελεί ένα βασικότατο αίτημα του κλάδου που κινητοποιείται. «Έχουμε ζητήσει κατ’ επανάληψη να γίνονται έλεγχοι στις αποθήκες και να εκδίδονται τιμολόγια και παραστατικά. Φαίνεται όμως ότι υπάρχει πλήρης αφιαφορία», διευκρινίζει ο πρόεδρος των Αχαιών μελισσοκόμων, περιγράφοντας, επί της ουσίας, μια κατάσταση που μοιάζει με «ξέφραγο αμπέλι». Κι όλα αυτά σε ένα από τα πιο βασικά προϊόντα εξαγώγιμα της ελληνικής γης. «Μιλάμε για ξεκάθαρη κερδοσκοπία», καταγγέλλει ο κ. Δημητρόπουλος.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Η δε ελληνική παραγωγή έχει μειωθεί σε ανυπολόγιστο βαθμό. Είναι μάλιστα δύσκολο να υπολογιστεί επ’ ακριβώς το ποσοστό μείωσης αφού ισχύουν τα παραπάνω, δηλαδή, δεν κόβονται τιμολόγια άρα δεν υπάρχει ασφαλές μέτρο σύγκρισης με προγενέστερες περιόδους, όπως σημειώνει ο κ. Δημητρόπουλος. Τονίζει, όμως, ότι φέτος η παραγωγή ήταν τουλάχιστον 7 με 8 τόνους λιγότερη. Όσο για τα αίτια αυτής της μείωσης; Το πανάκριβο κόστος παραγωγής και μεταφοράς, οι κλιματολογικές συνθήκες, (πχ: πέρυσι την Άνοιξη έβρεχε, το καλοκαίρι είχαμε πυρκαγιές), αλλά και το γεγονός των απαγορεύσεων που υπάρχουν για μάζεμα του μελιού κατά την αντιπυρική περίοδο. Κάτι που μοιάζει λογικό, όμως η απαγόρευση επιβάλλεται επειδή «δεν καθαρίζονται τα ξερά χόρτα», εξηγεί ο εκπρόσωπος των μελισσοκόμων της Αχαΐας και επεξηγεί ότι θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους με επιβολή μέτρων αντιπυρικής προστασίας.