
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Σ. ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Θαύμα… ναι θαύμα!
Γιορτάσαμε πάλι – μετά από 30 ολόκληρα χρόνια – Χριστούγεννα στα Εισόδια στο Αίγιο!
Κόσμος πολύς και συγκίνηση πολλή. Έλαμπε η εκκλησία η ιστορική και από τα παράθυρα του πανέμορφου τρούλου «κρυφογέλαγε» ο Ερνέστος Τσίλλερ βλέποντας την … απήχηση για το αριστούργημά του, καθώς πολλοί έστρεψαν το βλέμμα τους εκεί. Πρώτος – νομίζω – τον… είδα εγώ από τον «γυναικωνίτη» που ανέβηκα για να θαυμάσω τον τρούλο, και ο Τσίλλερ με «ανακάλυψε». Του… χαμογέλασα κι αυτός μου έγνεψε σα να μου έλεγε ένα αδιόρατο «μπράβο»!
Κοίταξα διακριτικά κάτω, η εκκλησία μέσα σε μισή ώρα – κατά τις 9.30 – είχε πλημμυρίσει από κόσμο, σχεδόν μέχρι την «Ωραία Πύλη»!
Παλιοί ενορίτες έλαμπαν από χαρά κι αυτοί, εκτός από το… Ναό τον ίδιο.
Αλλά και πολλές άγνωστες φυσιογνωμίες είδα!
Και τότε μου ήρθε στο νου η ερώτηση του Σεβασμιωτάτου 16 μέρες πριν στην «Αγ. Άννα»: Γιάννη έχουν κόσμο τα Εισόδια;
-Έχουν, Σεβασμιώτατε, αλλά τα Χριστούγεννα να δούμε πόσοι θα πάνε…
Λοιπόν, έγινε κοσμοπλημμύρα!
Και οι μισοί να πηγαίνουν κάθε Κυριακή, θα είναι μεγάλη «υπόθεση». Διότι το αξίζουν αυτό τα «Εισόδια» της ιστορίας, της μνήμης μας και της καρδιάς μας.
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ»
Και οι Αιγιώτες ανήμερα τα Χριστούγεννα δόξασαν το Χριστό και την Παναγία μας στο στερεωμένο «Σπίτι» Της. Το άξιζε ο Ναός, το άξιζαν και οι ίδιοι μετά από τριαντάχρονη αναμονή και υπομονή! Όλοι φύγαμε ικανοποιημένοι και ευλογημένοι και με χαρούμενη διάθεση γι’ αυτό!
Το βράδυ, κοντά μεσάνυχτα, από το σαλόνι του σπιτιού μου (στη Ρ. Φεραίου), έβλεπα – όπως κάθε μέρα – τον τρούλο τον πανέμορφο που σχεδίασε ο μεγάλος Τσίλλερ σκεπτόμενος τις πρωινές εικόνες στην εκκλησία.
Το φως από κάτω φώτιζε την βάση του και τον έδειχνε ακόμα πιο όμορφο. Τόσο πολύ ήταν όμορφος που τα φώτα από το χωριό της «Καλλιθέας» απέναντι στην Ρούμελη… έμοιαζαν σα να ήθελαν να έρθουν πιο … κοντά – εάν γινόταν – για να λάμψει παντού, σε Αίγιο, αλλά και … απέναντι!
Αλλά ούτως ή άλλως υπέροχη είναι η θέα του!
Και του χρόνου.

















