Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο δοκιμάζεται από αποφάσεις χωρίς λογική και θεσμική αυθαιρεσία, ο Παναιγιάλειος στάθηκε ξανά στο ύψος της ιστορίας του. Από την αρχή ως το τέλος, η ομάδα του Αιγίου δεν έπαψε να προειδοποιεί, να ζητά το αυτονόητο και να δείχνει υπευθυνότητα εκεί που άλλοι σιώπησαν ή λειτούργησαν αυταρχικά.
Η διοίκηση του Παναιγιαλείου, με υπευθυνότητα και πρόνοια, είχε επισημάνει στην ΕΠΣ Αχαΐας τον κίνδυνο διεξαγωγής του τελικού Κυπέλλου στο ακατάλληλο γήπεδο “Α. Κάνιστρας”. Με επιχειρήματα και προτάσεις – όπως η χρήση του Παμπελοποννησιακού Σταδίου ή του γηπέδου του Αιγίου – τόνιζε πως η αναμέτρηση με τον Άρη Πατρών ενείχε κινδύνους, όπως είχε αποδειχθεί και στο παρελθόν.
Και όμως, η φωνή της λογικής αγνοήθηκε. Η ΕΠΣ Αχαΐας προχώρησε μονομερώς και αυταρχικά στη διεξαγωγή του τελικού στο γήπεδο που ο Παναιγιάλειος θεωρούσε επικίνδυνο – και μάλιστα ημέρα Σάββατο, ενισχύοντας τους φόβους για ένταση.
Δυστυχώς, το τέλος του αγώνα δικαίωσε με τον πιο οδυνηρό τρόπο τις ανησυχίες του ιστορικού συλλόγου. Οι φίλαθλοι του Παναιγιαλείου προκλήθηκαν και υπέστησαν βάναυση επίθεση από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, δημιουργώντας εικόνες ντροπής για το ποδόσφαιρο της περιοχής. Τα βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας δεν άφησαν περιθώρια για παρερμηνείες: η αλήθεια αποκαλύφθηκε και η δικαίωση ήταν μονόδρομος.
Η ΔΕΑΒ, σε μία σπάνια πράξη αντικειμενικότητας, επέβαλε κυρώσεις – έστω και συμβολικές – στους υπαίτιους: μικρά χρηματικά πρόστιμα στα δύο σωματεία, καθώς και τιμωρίες σε ποδοσφαιριστές και διοικητικό παράγοντα. Όμως, πέρα από τις ποινές, το ηθικό πλεονέκτημα ανήκει ολοκληρωτικά στον Παναιγιάλειο.
Αυτή η απόφαση δεν είναι απλώς μία τιμωρία. Είναι ένα ηχηρό “ράπισμα” στην ΕΠΣ Αχαΐας, που αντί να λειτουργήσει προληπτικά και υπεύθυνα, επέλεξε την αλαζονεία και την αδιαφορία. Ο Παναιγιάλειος, πιστός στις αρχές του, πλήρωσε το τίμημα της διορατικότητας αλλά στο τέλος βγήκε νικητής στη μάχη της ηθικής και της αλήθειας.
Ο Παναιγιάλειος δεν είναι απλώς μια ομάδα. Είναι φωνή, είναι σύμβολο, είναι φάρος υπευθυνότητας σε ένα ποδόσφαιρο που πολλές φορές χάνει την πυξίδα του. Και όσο υπάρχουν ομάδες σαν αυτή, υπάρχει ελπίδα ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να ξαναβρεί το νόημά του.
