Οι Α1 ανταγωνιστές στη θεραπεία της υπερπλασίας του προστάτη

Του Κωνσταντίνου Τσιαγά

῾Η ὑπερπλασία τοῦ προστάτη προσβάλλει τό 50% τῶν ἀνδρῶν μέσης ἠλικίας.  ῾Η διόγκωση χωρίς ἀπόφραξη τῆς οὐρήθρας δέν συνιστᾶ πρόβλημα . ῾Η ἀπόφραξη τῆς οὐρήθρας εἶναι ἡ γεννεσιουργός αἰτία τοῦ προβλήματος μέ ἀποτέλεσμα εἴτε  πιό ἀργή ροή οὔρων εἴτε διακοπές κατά τήν οὔρηση. ῾Η κατάσταση αὐτή προϊόντος τοῦ χρόνου μπορεῖ νά δημιουργήση προβλήματα καί στούς νεφρούς.

῾Ο περιφερειακός ἀδρενεργικός νευρώνας καί ἡ ἀδρεναλίνη ( ὀρμόνη ἐκκρινόμενη ἀπό τό φλοιό τῶν ἐπινεφριδίων)καθώς ἐπίσης καί οἱ δομές πού νευρώνει ἀποτἐλοῦν στόχο δράσεως πολλῶν φαρμάκων. ῾Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι ὑποδοχέων ἐπί τῶν ὁποίων δροῦν τά φάρμακα (Α καί Β) μέ τούς δύο βασικούς ὑποδοχεῖς νά διαθέτουν δύο τουλάχιστον ἐπιμέρους ὑποδοχεῖς (π.χ. ἀ1, ἀ2 κτλ). Στήν περίπτωση τῆς ὑπερπλασίας ,τά φάρμακα πού χρησιμοποιοῦνται δροῦν ἀνταγωνιστικά στόν Α1 ὑποδοχέα προκειμένου νά προκληθῆ ἀγγειοδιαστολή. ῾Η πραζοσίνη ἧταν ἡ πρώτη χρησιμοποιηθεῖσα ἕνωση ἐνώ ἡ δοξαζοσίνη (Cardura) ἔχει τό πλεονέκτημα τῆς χορηγήσεως ἄπαξ ἡμερησίως. ῾Ως σημαντικότερη ἐνδεχόμενη παρενέργεια σημειώνουμε τήν ὀρθοστατική ὑπόταση μικροῦ βαθμοῦ.

Οἱ Α1 ἀνταγωνιστές προκαλῶντας χάλαση τῶν λείων μυῶν τοῦ αὐχένος τῆς οὐροδόχου κύστεως καί τῆς κάψας τοῦ προστάτου εἶναι χρήσιμα σέ ἀσθενεῖς μέ κατακράτηση οὔρων σχετιζόμενη μέ τήν ὑπερπλασία. ῾Η ταμσουλοσίνη (Omnic Tocas, Zidrolin ) δείχνει κάποια ἐκλεκτικότητα γιά τήν οὐροδόχο κύστη καί μικρότερη ὑπόταση ἀπό φάρμακα ὄπως ἡ πραζοσίνη.