Μοιάζουν σαν… δυο σταγόνες νερό! Ο πατρινός που θυμίζει Στ. Καζαντζίδη και πώς η εφορία τον έκανε να διαγράψει τον Σύλλογο Καζαντζιδικών που είχε φτιάξει…

του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημερίδα “Αχαϊκή Πολιτεία”)

«Τη δεύτερη φορά που … Σύλλογο Καζαντζιδικών κάποιος επιχειρήσει να στήσει, όσο η καρδιά κι αν λαχταρά, θα πρέπει να τ’ αφήσει. Γιατί στον κόσμο τον «γυάλινο» που ζει, η εφορία πάντα θα καραδοκεί…!».

Κάπως έτσι θα μπορούσε να ’ναι το μήνυμα του κου Μίμη Γασπαρινάτου ο οποίος προ ολίγων ετών οργάνωσε και έστησε τον Σύλλογο Πατρινών Φίλων του Στέλιου Καζαντζίδη. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 2000, με συμμετέχοντες πολλούς γνωστούς συμπολίτες από την τοπική αυτοδιοίκηση την επιχειρηματικότητα, την δημοσιογραφία και τον αθλητισμό.

Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ!

Eίναι εκπληκτική η ομοιότητα του κου Γασπαρινάτου με τον «Εθνικό» τροβαδούρο. Κι έπαιξε ρόλο στην ανακήρυξη του ως Πρόεδρος του Συλλόγου. Αλλά κύριος λόγος ήταν ότι εμπνεύστηκε την ιδέα και οραματίστηκε να ενώσει σε μια μεγάλη λαϊκή παρέα όσους Πατρινούς αγαπούν τον τον «Στελάρα», όπως αποκαλεί πάντα ο ίδιος τον Στέλιο Καζαντζίδη. Μάλιστα ο Σύλλογος άρχισε πολύ γρήγορα να εντάσσει πολλά μέλη στις «τάξεις» του και συνεχώς μεγάλωνε! Κι οι συναντήσεις είχαν αρχίσει να είναι συχνές και πυκνές, με τα αμέτρητα τραγούδια – ύμνους του Στέλιου, να κυριαρχούν καθ’ όλη τη διάρκεια τους. Και το γλέντι να κρατά ολονύκτια…

ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Το μόνο που δεν περίμενε και δεν φανταζόταν κανείς ήταν να εμφανιστεί η Εφορία και να διαλύσει κάθε ίχνος συναισθηματισμού κι αγνότητας σε όλη αυτή την προσπάθεια. Προσγειώνοντας στην «σκληρή» πραγματικότητα κάθε μέλος, πρωτίστως όμως τον Πρόεδρο του Συλλόγου Πατρινών Φίλων του Στέλιου Καζαντζίδη. Ο ίδιος ο κ. Γασπαρινάτος, τον οποίο συνάντησε η «Πολιτεία», εξηγεί το «γιατί»: «Μια μέρα πήγα στην εφορία για να βγάλει φορολογική ενημερότητα και με ενημέρωσαν πως ήταν αδύνατο. Ζήτησα να μου πουν το λόγο και η απάντηση τους με εξέπληξε. Επειδή ήμουν Πρόεδρος του Συλλόγου Καζαντζιδικών και είχε διαπιστωθεί μια οφειλή, μικρή όχι μεγάλη, που όμως έπρεπε να εξοφληθεί άμεσα για να μπορέσω κι εγώ να κάνω τη δουλειά μου». «Σάστισα και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω», προσθέτει ο κ. Γασπαρινάτος.

Έτσι πάρθηκε η δύσκολη απόφαση της διάλυσης του Συλλόγου. «Κάλεσα όλα τα μέλη και τους είπα να το διαλύσουμε γιατί εμείς δεν εισπράτταμε χρήματα και τέτοια πράγματα. Οπότε, κάναμε ένα απλό κλαμπ κι όποτε θέλουμε συναντιόμαστε σ’ ένα σπίτι ή σ’ ένα μαγαζί, παίζουμε τα τραγούδια και περνάμε ωραία, χωρίς να ανησυχούμε για την… κυρά – εφορία…», καταλήγει.