Πατρινός Διευθυντής Πωλήσεων της εταιρείας υφασμάτων μας εξιστορεί το πώς άλλαξαν τα σχέδια για υποκατάστημα στον κεντρικό πεζόδρομο!
του Αχιλλέα Ροδίτη
Το πώς ο πεζόδρομος της Μαιζώνος επηρεάζει την αγορά της πόλης και πώς τελικά θα την επηρεάσει οριστικά στο άμεσο και μακρύτερο μέλλον, είναι ένα θέμα που προς το παρόν παραμένει προς συζήτηση. Τίποτα δεν είναι βέβαιο και δεδομένο. Το μόνο που καταγράφεται σε αυτή την αρχική φάση είναι μία «εκρηκτική» αύξηση ενοικίων που οδηγεί σε «ασφυξία» επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ήδη στον πεζόδρομο και εμποδίζει ή καθυστερεί την άφιξη άλλων επιχειρήσεων που θα ήθελαν να κάνουν την εμφάνισή τους εκεί. Οι μεν πρώτοι, πασχίζουν να ορθοποδήσουν και να αντέξουν, οι δε δεύτεροι, απλά τηρούν στάση αναμονή μέχρι να φανεί ποια θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Και ίσως χρειαστεί να περάσουν μήνες ή και ορισμένα (λίγα) χρόνια μέχρι η αγορά της πόλης να προσαρμοστεί σε όλες τις αλλαγές που συντελούνται στην Πάτρα και ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί (πεζοδρομήσεις, αντιδρομήσεις κ.λπ.).
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΗΘΕΛΕ ΜΑΙΖΩΝΟΣ
ΑΛΛΑ ΚΟΙΤΑ ΣΕ ΣΥΝΟΙΚΙΑ
Η «Πολιτεία» μίλησε με Πατρινό ο οποίος επί σειρά πολλών ετών κρατά το «τιμόνι» της Διεύθυνσης Πωλήσεων μεγάλης Ελληνικής εταιρείας υφασμάτων και λευκών ειδών. Εδώ και καιρό η εταιρεία σχεδιάζει την δημιουργία καταστήματός της στην αχαϊκή πρωτεύουσα, εκτός από εκείνα που άνοιξε ήδη στην Καλαμάτα και στα Ιωάννινα. Όπως μας εξήγησε το διευθυντικό στέλεχος και συντοπίτης μας, το αρχικό πλάνο της εταιρείας ήταν να ανοίξει υποκατάστημα στη Μαιζώνος όταν θα ολοκληρωνόταν ο πεζόδρομος. «Όμως από την αρχή η απότομη αύξηση ενοικίων μας τρόμαξε.
Όχι για τόσο για το κόστος που θα επιβάρυνε την εταιρεία αλλά με βάση τη σκέψη πως αν η τάση αυξήσεων κυριαρχούσε, ολοένα και περισσότεροι θα απέφευγαν την περιοχή». Έτσι, η εταιρεία κατέληξε στο να αναζητά χώρο σε συνοικιακό σημείο και όχι στο ιστορικό κέντρο. Εκτιμώντας παράλληλα ότι και η πρόσβαση και άνεση στάθμευσης παίζουν επιπρόσθετα έναν καθοριστικό ρόλο στην καλύτερη λειτουργία μιας επιχείρησης. Και θεωρείται πως η επιλογή μιας συνοικίας, αντί του ιστορικού κέντρου, έχει πολλά «συν» έναντι ενός καταστήματος πιο κεντρικού, εφόσον οι πεζοδρομήσεις κι η αύξηση του κυκλοφοριακού αποθαρρύνουν όλο και περισσότερους καταναλωτές.
ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Φαίνεται ότι το παραπάνω παράδειγμα δείχνει πως ανήκει στον «κανόνα» και στην κατηγορία των εξαιρέσεων. Αν υπολογίσουμε ότι ανάλογα παραδείγματα εμφανίζονται και από άλλες επιχειρήσεις. Πριν την έναρξη πεζοδρόμησης υπήρχε έκδηλο ενδιαφέρον από μεγάλες εταιρείες της Αθήνας, ακόμα και διάσημα αρτοποιεία, ζαχαροπλαστεία κ.α.. Αλλά όμως μετά τον πεζόδρομο και το «πέταγμα» των ενοικίων σε συνδυασμό με την όξυνση του κυκλοφοριακού στο αστικό κέντρο, τα σχέδια άφιξης αναθεωρήθηκαν. Θυμίζουμε ότι ιδιοκτήτες καταστημάτων απαίτησαν δυσβάσταχτα ενοίκια από ενοικιαστές τους, υποχρεώνοντάς τους τελικά να φύγουν και ελπίζοντας στο να νοικιάσουν τον χώρο σε κάποια αθηναϊκή «αλυσίδα». Τελικά έμειναν με ξενοίκιαστο το κατάστημα!
ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ