Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Για την κυβέρνηση, την Ομάδα Αλήθειας και την αγωγή στον Σωκράτη Φάμελλο
Η κυβέρνηση ΝΔ κάνει τις μηνύσεις και τις στρατηγικές αγωγές. Ο Μητσοτάκης είναι, ποια Ομάδα Αλήθειας; Οι εταιρείες είναι γύρω από την Ομάδα Αλήθειας. Το θέμα, η ουσία, είναι οι εταιρείες και οι τριγωνικές συναλλαγές των εταιρειών με την Νέα Δημοκρατία, ως προς το ανθρώπινο δυναμικό και τους πόρους, που η Νέα Δημοκρατία με δημόσιες συμβάσεις τροφοδοτούσε.
Έχουμε αγωγές, πρώτα στον Διονύση Τεμπονέρα, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και σήμερα έχουμε αγωγή, στρατηγική αγωγή, ενός βραχίονα της Νέας Δημοκρατίας με τον οποίο συνομιλεί ο κ. Μαρινάκης, τον οποίο φιλοξενεί στο γραφείο του ο υπουργός Υγείας, σε έναν πολιτικό αρχηγό.
Ένας βραχίονας της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος χρηματοδοτείται -για τις εταιρίες μιλώ- με άφθονο δημόσιο χρήμα, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, “δολοφονεί χαρακτήρες”, αποδομεί πρόσωπα.
Υπάρχει νομοθεσία για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Παραχωρείται σε ένα κόμμα, από ιδιωτικές εταιρείες, ανθρώπινο δυναμικό υπό μορφήν απασχόλησης, δήθεν παράλληλης, ή τροφοδοτεί ένα κόμμα και δη το κυβερνών με συμβάσεις, δημόσιο χρήμα, με απευθείας αναθέσεις, έναν κύκλο εταιρειών με κοινή έδρα, προκειμένου αυτή να παράγει πολιτικό περιεχόμενο εχθρικό για τους αντιπάλους και το θεωρούμε φυσιολογικό; Για το ένα δέκατο η Λεπέν καταδικάστηκε στη Γαλλία.
Οι στρατηγικές αγωγές είναι μια σημαντική υπόθεση, όχι επειδή τώρα έγινε στον Σωκράτη Φάμελλο. Γίνεται και στις εφημερίδες στους ερευνητές Δημοσιογράφους. Είναι μια πάγια τακτική της Νέας Δημοκρατίας. Θέλω να σας πω ότι υπάρχει ευρωπαϊκή οδηγία από το 2022, που υποχρεώνει την Ελλάδα να την εφαρμόσει μέσα σε μια διετία, για τις στρατηγικές αγωγές. Είναι στρατηγικές αγωγές αποθάρρυνσης για τη συμμετοχή του κοινού στα δημόσια πράγματα ή των δημοσιογράφων. Τώρα φτάσαμε και στους πολιτικούς.
Για τα δημοσκοπικά ευρήματα ως προς τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης
Οι προοδευτικές δυνάμεις είναι εγκλωβισμένες στον κατακερματισμό τους. Μιλάω και για τα κόμματα, μιλάω και για τα πρόσωπα, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε μία εποχή που τα πρόσωπα μετράνε. Υπάρχει ιδεολογικό οπλοστάσιο, διαφορετικό ανάμεσα στα κόμματα, πλην όμως υπάρχουν και τα πρόσωπα, οι προσωπικές διαδρομές που νομίζω ότι αξιολογούνται από τους πολίτες.
Είναι μια κατάσταση η οποία φαντάζει χαοτική, Δημιουργεί μια απογοήτευση στον προοδευτικό κόσμο. Εκτιμώ πως μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές θα αναδιαταχθεί αυτή η κατάσταση, καθώς η κοινωνική ανάγκη για πολιτική αλλαγή θα οδηγήσει και τα κόμματα σε αυτό το οποίο εμείς το φωνάζουμε πάρα πολύ καιρό, αλλά τιμωρούμαστε δημοσκοπικά, ότι η προοδευτική συμπόρευση είναι απαραίτητη. Βέβαια προτάσσουμε έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Νομίζω ότι χρειάζεται ένα restart, -όχι την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ μόνο, η οποία σχεδιάστηκε και θα υλοποιηθεί μέχρι το Συνέδριο- να ξαναγυρίσουμε στην αφετηρία των εκλογών του 2023. Εκεί αν κάνουμε ένα rewind, αν πάμε πίσω, αν γυρίσουμε για παράδειγμα από τις εκλογές του ’23 μέχρι το έγκλημα στα Τέμπη, να δείτε πως αποφάσισε ο ελληνικός λαός αυτό το 41% – 17,8%, θα αξιολογήσουμε πολλά πράγματα διαφορετικά.
Για την υποδοχή της πρόκλησης συνεργασίας των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων
Το ότι κάνουμε την πρόταση που αντιστοιχίζεται με τις κοινωνικές ανάγκες, το ότι έχουμε πρόγραμμα και ένα προγραμματικό πλαίσιο 10 + 1 αξόνων, το οποίο έχει τεθεί πάνω στο τραπέζι, είναι σημαντικά, αλλά θα πρέπει να προβληματιστούμε αν είναι αρκετά.
Νομίζω ότι από όλους αυτό ζητάει ο κόσμος έξω. Ζητά μεγαλύτερη σκληρότητα, πιο γενναίες αποφάσεις, ηγετικότητα. Θα προσέθετα ότι για να μπορέσουμε να πάμε 2 βήματα μπροστά κάποιοι πρέπει να κάνουμε και ένα βήμα πίσω. Χρειάζεται σαρωτική ανανέωση. Χρειάζεται αυτό το οποίο ζητούν οι πολίτες να μην το ψάχνουν σε διλήμματα τα οποία στήνονται κατά πως βολεύει τον κ. Μητσοτάκη. Αν υπάρξει αυτό το δίλημμα μέχρι τις εκλογές, Μητσοτάκης ή Κωνσταντοπούλου, είναι πολύ βολικό για τον κ. Μητσοτάκη. Θέλουμε ένα βολικό δίλημμα για τον κ. Μητσοτάκη ή θέλουμε μια ισχυρή απάντηση, προοδευτική, η οποία θα αλλάξει τα πράγματα στην καθημερινότητα των πολιτών;
Για το ποιοι συμπεριλαμβάνονται στην πρόταση για συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων
Το θέμα είναι ποιοι εξαιρούνται. Ποιοι αυτοεξαιρούνται με τις πρακτικές, με τις πολιτικές, με τη ρητορική τους, με τον τρόπο που πολιτεύονται. Πρέπει να κοιτάξουμε και τις πολιτικές πρακτικές.
Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ενός σύγχρονου σινολόγου, το «Εγκώμιο της απραξίας». Είδατε εσείς, στα θέματα των τελευταίων ημερών, η κ. Κωνσταντοπούλου, που είναι δεύτερη στις δημοσκοπήσεις, να λέει κάτι για τα πανεπιστήμια, τη βία σε αυτά, για την Ομάδα Αλήθειας, για την εξωτερική πολιτική; Ακούσατε εσείς κάτι;
Για το περιεχόμενο της επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και την ανανέωσή του
Έχουμε μπροστά μας Συνέδριο. Θα τα συζητήσουμε και τις επόμενες μέρες στα όργανα. Εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, η Ανανεωτική Αριστερά, η ριζοσπαστική Αριστερά, η οικολογία μέχρι το προοδευτικό κέντρο, έχει πάρα πολλούς πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό. Δεν περιοριζόμαστε σε αυτούς που βγαίνουν στα κανάλια ή διετέλεσαν ή διατελούν σε θέσεις ευθύνης. Σήμερα είδα για παράδειγμα αυτή την επιστολή 144 πολιτών με σημαντικές θέσεις, βιογραφικά.
Δεν είναι ανάγκη κάποιος να βγαίνει στην τηλεόραση ή να έχει διατελέσει υπουργός ή σε διάφορες θέσεις ευθύνης στην Αυτοδιοίκηση, για να είναι χρήσιμος για να πάει μπροστά το κόμμα ή τον σκοπό που είναι απαραίτητος, αναγκαίος, για να υπηρετήσει αυτή την προοδευτική προοπτική από θέσεις ευθύνης. Εγώ σας μίλησα για την ανάγκη σαρωτικών αλλαγών. Γι’ αυτό κάνουμε Συνέδριο. Αυτή είναι η λογική της επανεκκίνησης. Αν λέμε επανεκκίνηση για να είμαστε ίδιοι δεν έχει νόημα.
Για τον ρόλο και τη στάση του κ. Τσίπρα
Είναι διαφορετική η αποτίμηση για έναν πρωθυπουργό, ο οποίος έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, μείωσε τις κοινωνικές ανισότητες, πέτυχε ιστορικές διεθνείς συμφωνίες, παρέδωσε μια χώρα με ρυθμισμένο χρέος, παρέδωσε μια χώρα με γεμάτα τα αποθεματικά, διασφαλισμένο το ασφαλιστικό και μια σειρά άλλων ζητημάτων.
Για τον στόχο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να επανακτήσει την πολιτική αξιοπιστία του μέσα σε δύσκολες συνθήκες
Θεωρώ ότι έχουμε έναν ενιαίο λόγο, προσπαθούμε να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας. Έχουμε φέρει την πολιτική στο προσκήνιο. Το βασικό αντιπολιτευτικό μέτωπο, ο κύριος αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία υπό την προεδρία του Σωκράτη Φάμελλου και ο ίδιος γίνεται στόχος και υπό αυτό το πρίσμα προχωράμε.
Εμείς κάθε μέρα δίνουμε τη μάχη. Προσπαθούμε να αντιστοιχιζόμαστε με τις ανάγκες της κοινωνίας. Θεωρούμε ότι βάζουμε την ατζέντα σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Ασκούμε πολύ μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση. Από κει και πέρα θα αξιολογηθεί.
Είμαι σίγουρος ότι πληρώνουμε και τα γεγονότα του ’24 μέχρι και τον Νοέμβριο. Αν συνεχίσουμε με το σωστό τρόπο, εκτιμώ ότι σε λίγους μήνες η εικόνα θα είναι πολύ καλύτερη.
Για το κυβερνητικό αφήγημα της εγκληματικότητας μέσα στα πανεπιστήμια από φοιτητές, με αφορμή και την επίθεση σε υπάλληλο κυλικείου, για την οποία υπήρξε σύλληψη
Μακάρι να είχε συλληφθεί και κάποιος από αυτούς που πέταγαν τις μολότοφ στο συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου. Μάλιστα οι κουκουλοφόροι που τις πετούσαν ήταν μπροστά στα μάτια των αστυνομικών. Οι πολίτες τους υποδείκνυαν στους αστυνομικούς. Έχουμε δει πλείστα όσα βίντεο.
Έχουμε μια αποτυχία της κυβέρνησης, μετά από δύο νομοθετήματα, να ελέγξει την κατάσταση. Το «τραβάει και από τα μαλλιά», παίζει πρώτο το θέμα όλες τις τελευταίες ημέρες, προκειμένου να δαιμονοποιήσει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Πάμε στις εξετάσεις, έρχονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έστω με την παράπλευρη διαδικασία των διακρατικών συμφωνιών, όπως επέλεξε η κυβέρνηση, πρέπει να προμοτάρει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πώς θα τα προμοτάρει αν δεν δείχνει κάθε μέρα ότι κάθε μέρα “ανοίγουν κεφάλια” στα Δημόσια πανεπιστήμια; Δεν ανοίγουν κεφάλια κάθε μέρα. Έγιναν δύο καταδικαστέα θλιβερά επεισόδια.
Η εγκληματικότητα είναι οριζόντια. Η εγκληματικότητα είναι στις πλατείες, στις γειτονιές, στα γήπεδα και στα πανεπιστήμια. Υπάρχει αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου, έχουν ευθύνη και οι πρυτάνεις. Εγώ δεν είδα να γίνονται ρεπορτάζ, για παράδειγμα, πως φυλάσσουν τις ιδιωτικές σχολές ή τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι διοικήσεις τους.
Προσέξτε τι κάνει η κυβέρνηση. Είναι μία «κόλαση» τα δημόσια πανεπιστήμια και έξω είναι ένας παράδεισος, όπου ο ένας ραίνει με λουλούδια τον άλλον. Μάλλον δεν έχουν έρθει στις γειτονιές να δουν τι γίνεται και γιατί υπάρχει βία στην κοινωνία, τι την προκαλεί. Ποια είναι η ανασφάλεια, ποια είναι η οργή, αν υπάρχει όραμα.
