Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!- Ομιλία της εισηγήτριας της Νέας Αριστεράς, Σίας Αναγνωστοπούλου, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την αγορά της 4ης Belharra.
Σήμερα είναι μία πάρα πολύ δύσκολη μέρα. Τις πρώτες πρωινές ώρες το κράτος του Ισραήλ λειτουργώντας ως πειρατής -εκτός από εγκληματίας πολέμου που επιτελεί γενοκτονία- έκανε ρεσάλτο σε πλοία, σε έναν στόλο ανθρωπιστικό και αλληλεγγύης, άοπλο, που έπλεε σε διεθνή ύδατα και μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στον πληττόμενο πληθυσμό της Γάζας. Έκανε ρεσάλτο και πειρατεία, παραβιάζοντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου. Ανάμεσα σε αυτό το στόλο ήταν και ελληνικά πλοιάρια, πλοιάρια που επέβαιναν Έλληνες πολίτες, ανάμεσά τους η Βουλευτής Πέτη Πέρκα και πολλοί άλλοι και πολλές άλλες. Άνθρωποι οι οποίοι πίστεψαν σε ένα πράγμα, ότι οι αξίες και οι ιδέες έχουν τεράστια σημασία την ώρα που ακριβώς παίζεται η ιστορία. Δεν παραβίασαν τίποτα. Άλλος παραβίασε, το κράτος του Ισραήλ.
Έβγαλε ανακοίνωση το Υπουργείο Εξωτερικών πριν από λίγα λεπτά. Συγκρατώ δύο φράσεις. «Δεν άσκησε βία». Δεν άσκησαν βία αυτοί που έκαναν το ρεσάλτο, οι Ισραηλινοί. Απολογούμαστε εμείς γι’ αυτόν που κάνει πειρατεία; Δηλαδή, μένει στην άκρη η πειρατεία; Πώς το ξέρουμε ότι δεν άσκησαν βία; Δεν είναι τρομοκρατία το να πηδήξουν ένοπλοι πάνω σε ένα καράβι, πάνω σε τόσα καράβια και να συλλάβουν κόσμο, να τους απαγάγουν. Δεύτερη φράση. «Στρατηγικός εταίρος το Ισραήλ», επιμένει το Υπουργείο Εξωτερικών, όλη η Κυβέρνηση άλλωστε, μετά από αυτή όχι την παραβίαση -δεν είναι η μόνη άλλωστε- του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της Θάλασσας στο οποίο ομνύουμε.
Θέλω να πω ότι έχουμε αφήσει ένα κράτος να παραβιάζει και να εμπεδώνει στην πράξη ότι, η δύναμη του ισχυρού είναι ό,τι σημαντικότερο και μόνο αυτό έχει σημασία.
Θέλω να μιλήσω, όμως, λίγο ανθρώπινα, γιατί πάνω σε αυτά τα καράβια ήταν άνθρωποι δικοί μας και μέσα από αυτή τη Βουλή, η Πέτη Πέρκα, δικοί μας άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι, όπως γράφουν τα τρολ, κάποιοι βαρεμένοι οι οποίοι δεν έχουν δουλειά να κάνουν τη ζωή τους, δεν έχουν οικογένειες, δεν έχουν φίλους, δεν έχουν δουλειές, δεν έχουν αδέλφια, δεν έχουν τίποτα. Είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, αυτής της ελληνικής κοινωνίας. Είναι η Πέτη Πέρκα, με τα παιδιά της, τα εγγόνια της, τη δουλειά της. Έχει πολλά να χάσει πηγαίνοντας εκεί. Είναι ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, μια εμβληματική φυσιογνωμία. Είναι ο γιος του ναυάρχου Βαγγέλη Αποστολάκη. Είναι η Κλεονίκη Αλεξοπούλου, μία εξαίρετη ιστορικός στα πανεπιστήμια της Αμερικής, που πήγε στον στόλο. Είναι ο Πάρης ο Λαυτσής, ο Βασίλης ο Ρόγγας. Να μην απαριθμήσω όλον αυτόν τον κόσμο. Είναι άνθρωποι δικοί μας για τους οποίους διατείνεται η Κυβέρνηση ότι υπερεξοπλίζεται για την ασφάλειά τους, την ασφάλεια των πολιτών. Ποια είναι αυτή η ασφάλεια, όταν δεν τολμάμε να πούμε ότι σταματάμε τώρα κάθε συνεργασία, εμπορική, στρατιωτική, και επιβάλουμε κυρώσεις.
Πώς θα έχουμε εμείς ως χώρα αύριο «τα μούτρα» να πούμε ότι στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ένα κράτος που επειδή έχει δύναμη, η Τουρκία, κάνει ό,τι θέλει; Η απειλή, δηλαδή, είναι μόνο σε ό,τι αφορά την Τουρκία και δεν είναι και σε όλους τους άλλους οι οποίοι ακριβώς επιβεβαιώνουν το ίδιο αίσθημα της ισχύος;
Θέλω, λοιπόν, να ζητήσω άμεση απελευθέρωση των ανθρώπων μας. Άμεση απελευθέρωση!
Κύριε Υπουργέ και κύριε Υφυπουργέ, δύο μόνο σημεία γι’ αυτό το θέμα. Είμαι συναισθηματικά φορτισμένη γιατί είναι άνθρωποι μας. Όπως άνθρωπός μας είναι και ο Πάνος Ρούτσι, αυτός ο ευγενής, θαρραλέος άνθρωπος. Όπως άνθρωποί μας είναι τόσοι άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν να βρουν το δίκιο.
Εάν είχαμε τη λογική τη δική σας, φιλέλληνες δε θα είχαν υπάρξει στην ιστορία, στην ελληνική επανάσταση. Κάτι «βαρεμένοι» ήταν κι εκείνοι που αγνόησαν τις κυβερνήσεις τους τότε και ήρθαν για να πολεμήσουν στο πλευρό κάποιων που οι περισσότεροι, όπως η οθωμανική αυτοκρατορία και πολλοί άλλοι, τούς θεωρούσαν «κατσαπλιάδες» και «αμαρτωλούς», όπως μας έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Και δεύτερο σημείο. Θα ήθελα χθες το βράδυ όλη η Βουλή των Ελλήνων και η Κυβέρνηση να ήταν στη συγκλονιστική ομιλία ενός ισραηλινού δημοσιογράφου που ζει στο Ισραήλ, γράφει στη «Haaretz», του Γκίντεον Λέβι, ενός θαρραλέου ανθρώπου. Πραγματικά συγκινήθηκα. Το να είσαι άνθρωπος και να μην κοιτάς προς τα πάνω, χάνεις την ανθρώπινη ιδιότητα. Ένας άνθρωπος Ισραηλινός, μέσα στο Ισραήλ που λέει δεν ανέχομαι τα παιδιά μου, τα παιδιά των φίλων μου, όλοι μας να φορτωνόμαστε γενοκτονία. Είναι μία θαρραλέα πράξη και μπράβο στον Χάρη Δούκα τον κάλεσε εδώ στην Αθήνα.
Θέλω, με βαριά καρδιά, να περάσω στο νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μην κινδυνεύουν δικοί μας άνθρωποι. Θέλω ο Πρόεδρος της Βουλής -πιστεύω στην ευαισθησία του- να μιλήσει και να πει τι διαβήματα θα κάνει η Ελληνική Βουλή τουλάχιστον για τη μία Βουλευτή, που έχει απαχθεί από το πειρατικό κράτος του Ισραήλ. Και βεβαίως και εσείς, κύριε Δένδια, είσαστε Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Θέλω να ξέρω. Συνεχίζουμε αμέριμνοι τις στρατηγικές μας σχέσεις με τον στρατηγικό μας εταίρο το Ισραήλ; Θέλω να ξέρω και τι διαβήματα θα κάνετε. Και ζητάω από αυτό το Βήμα της Βουλής, όπως τα C-130 πηγαίνουν σε κάθε περίπτωση, ένα C-130 να πάει να παραλάβει τους ανθρώπους μας και να τους φέρει πίσω υγιείς και ασφαλείς. Αυτό είναι ασφάλεια για μένα, όταν αφορά τους πολίτες μας.
Μπαίνω στο θέμα του νομοσχεδίου, όπως είπα με βαριά καρδιά. Άκουσα τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ που είπε: «Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό και για το εθνικό συμφέρον υπερψηφίζουμε». Θα σας πω, κύριε Κεδίκογλου, κάτι. Εξετάσεις πατριωτισμού σε όλη μου τη ζωή δεν έδωσα στην Δεξιά και αυτό θέλω να το κρατήσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Με αίσθημα ευθύνης στον ελληνικό λαό και εθνικό συμφέρον, επειδή σας κούνησαν το δάχτυλο για το τι ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια στιγμή και για να δείξετε ότι έχετε πατριωτισμό και εθνικό συμφέρον. Δεν θα μπω σε αυτή τη συζήτηση τι είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τότε. Και απευθύνομαι σε εσάς ειδικά. Για διαβάστε λίγο καλύτερα. Διαβάστε και το πλαίσιο. Σε ποιο πλαίσιο είχαν αποφασιστεί να αγοραστούν και πόσες φρεγάτες και με τι εξοπλιστικά γύρω-γύρω. Τα εξοπλιστικά δεν είναι στραγάλια, μπαίνουμε σε ένα σουπερμάρκετ και ψωνίζουμε. Τα εξοπλιστικά είναι ένα ολόκληρο πλαίσιο γιατί τα θέλουμε, πώς τα θέλουμε και πού βρίσκουμε τα λεφτά.
Μας λέει ο Υπουργός συνεχεία ότι βιώνουμε υπαρξιακή απειλή και γι’ αυτό όλα αυτά τα εξοπλιστικά. Rafale πάνω στα Rafale, F-35, φρεγάτες πάνω στις φρεγάτες, τώρα κι άλλες φρεγάτες από την Ιταλία δύο συν δύο κι άλλη αναβάθμιση των φρεγατών, τις οποίες ακόμα δεν έχουμε πάρει. Πριν τρία χρόνια τις παραγγείλαμε τις Belharra. Δεν τις έχουμε πάρει και χρειάζονται αναβάθμιση. Αυτό έπρεπε να μας κρούει τις καμπάνες της Αγια-Σοφιάς. Εγώ, όμως, θα ξεκινήσω από το «βιώνουμε υπαρξιακή απειλή». Να το δεχτώ. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ξέρει καλύτερα από μένα. Ποια είμαι εγώ; Εάν βιώνουμε υπαρξιακή απειλή, τότε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, όταν έδινε το 1,7 δισ. πακέτο, υποτίθεται στήριξης αυτής της κοινωνίας, έπρεπε να πει σε αυτόν τον λαό και μπροστά στο 1 δισ. που έχουμε για τη μία Belharra και τις αναβαθμίσεις, ότι επειδή ακριβώς έχουμε και υπαρξιακή απειλή και κάνουμε εξοπλιστικά, επιβάλλει φόρο στους πλούσιους.
Πού ακούστηκε η Αριστερά, οι σοσιαλιστές, οι αριστεροί, να ψηφίζουν εξοπλιστικά, χωρίς να επιβαρύνεται όλη η κοινωνία; Πού ακούστηκε να διατηρείται η απόλυτη ασυλία, η μη φορολόγηση του πλούτου, του περιουσιακού πλούτου, των μετοχών και να τα επιβαρύνεται όλα αυτά ο ελληνικός λαός στο όνομα του εθνικού συμφέροντος; Πού έχει ακουστεί αυτό; Ποτέ! Πότε έγινε; Πότε δεν φορολογήθηκαν οι πάντες, κυρίως οι έχοντες και οι κατέχοντες; Μιλάω στη δική σας λογική, όχι στη δική μου. Και εμφανιζόμαστε εδώ στη Βουλή με πατριωτικά δήθεν, τα περίφημα πατριδοκάπηλα. Εδώ έχω μία μελέτη, πάρα πολύ καλή: «Αγορές του αιώνα τα τελευταία πενήντα χρόνια», για την άμυνα του κράτους ή της χώρας ή για το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Διαβάστε το.
Άκουσα τον κ. Δένδια προχθές στην επιτροπή να λέει, ότι μιλώντας με τον Καραμανλή είχε πει ότι αν είχε πλοία, τότε με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, θα είχε μπει ο ίδιος να πάει. Υπήρχαν πλοία, υπήρχαν. Διαβάστε τις αγορές, πόσα πλοία πολεμικά είχε πάρει τότε και αεροπλάνα. Πολιτικό ήταν το θέμα. Πολιτικό ήταν το θέμα, όπως πολιτικό είναι πάντα το θέμα και είναι διπλωματίας και δεν μπορείς να λες ότι εξασφαλίζεις την άμυνα της χώρας χωρίς να έχεις διπλωματία. Εκτός κι αν η άμυνα της χώρας και η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων έχει γίνει απολύτως μιλιταριστική και δεν το ξέρουμε. Έχουμε αντικαταστήσει τη διπλωματία, μία διπλωματία η οποία έχει «καπελωθεί» εντελώς από μία μιλιταριστική αντίληψη.
Εδώ δεν έχουμε να υπερασπιστούμε ούτε να πούμε τίποτα για τον στολίσκο που είναι άνθρωποι δικοί μας. Πήγαν ή δεν πήγαν φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για να υπερασπιστούν τους εφοπλιστές μας; Τα είχε πει ο κύριος Υπουργός τότε. Το εφοπλιστικό μας δυναμικό, που είναι σημαντικό για τη χώρα, για να μην ακριβύνουν τα προϊόντα, όχι για τους εφοπλιστές, για να μην ακριβύνουν τα προϊόντα. Ξέρουμε τι έγινε. Αυτοί, λοιπόν, πήγαν στην Ερυθρά Θάλασσα. Εδώ δεν βρέθηκε κανένας, κανένα πολεμικό πλοίο, να στηρίξει τους ανθρώπους τους δικούς μας. Αυτή, λοιπόν, η ασφάλεια της χώρας -και κυρίως των πολιτών- «μπάζει νερά». Και «μπάζει πάρα πολλά νερά», όχι μόνο γιατί δεν φορολογείται ο πλούτος, αφού έχουμε υπαρξιακή απειλή, αλλά «μπάζει πολλά νερά» γιατί εντάσσεται σε μία ευρύτερη λογική που παριστάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε.
Το ReArm Europe, αυτός ο κ. Ρούτε, αυτός ο πολιτικά κυνικός και πολιτικά γλείφτης του Τραμπ, που βάζει την Ευρώπη να γίνει προτεκτοράτο των ΗΠΑ και αρχίζει ο αιώνας της ευρωπαϊκής ταπείνωσης, όπου τι μας είπε; «Θα έχετε σχολεία, θα έχετε νοσοκομεία, αλλά θα πρέπει να μιλάτε ρωσικά». Δεν υπάρχει πιο κυνική έκφραση απ’ αυτήν. Και δείτε τι συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία: 44 δισ. περικοπές στις δημόσιες δαπάνες — παιδεία, υγεία, δημόσιοι υπάλληλοι — ενώ την ίδια στιγμή ο προϋπολογισμός για τα εξοπλιστικά αυξάνεται κατά 31 δισ. Και ο νέος πρωθυπουργός, ο κ. Λεκορνί, αντιστέκεται σθεναρά σε κάθε σκέψη για φορολόγηση του πλούτου. Πού οδηγούμαστε λοιπόν; Αυτοί που μας λένε ότι “κινδυνεύουμε” είναι οι ίδιοι που ενισχύουν τις πολεμικές βιομηχανίες, όπως τη NAVAL GROUP, η οποία έχασε κέρδη λόγω της OPUS. Κι όμως, για το εθνικό μας συμφέρον, τουλάχιστον δύο φρεγάτες έπρεπε να κατασκευαστούν εδώ, στην Ελλάδα, ώστε να πάρει μπροστά η εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Αυτό είναι άλλο ζήτημα βέβαια, αλλά ακόμα και με τη δική σας λογική, αυτή θα έπρεπε να είναι η επιλογή.
Αυτά δεν τίθενται ως ερωτήματα. Και η Δεξιά δικαίως μιλάει έτσι. Η σοσιαλιστική και την αριστερή πτέρυγα, δεν θέτει ούτε καν αυτά τα ερωτήματα; Ας μη μιλήσουμε για ΝΑΤΟ, αυτά τα ερωτήματα;
Καλά είπε ο κ. Παπαναστάσης. Καθόμαστε στις λεπτομέρειες αν η τάδε αναβάθμιση στοιχίζει τόσο κι αν το 25%, το οποίο δεν είναι τίποτα.
Είχα να πω πάρα πολλά, αλλά ‘έχω μιλήσει αρκετά. Παίρνουμε από τους Γάλλους τις τέσσερις Belharra. Έχουμε πάρει διπλάσια και τριπλάσια Rafale, αυτό το ξεχνάμε. Λέμε για τις Belharra λες και είναι άσχετα, λες και δεν βγαίνουν από την ίδια τσέπη των μισθωτών και των συνταξιούχων. Προσέξτε το και να το ακούει ο ελληνικός λαός, των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Το έθνος αφορά μόνο αυτούς. Δεν αφορά αυτούς που έχουν πιάσει όλες τις μαρίνες στο ανατολικό Αιγαίο και θα έπρεπε να πληρώνουν χρυσά. Αυτούς που έχουν πιάσει τις μαρίνες στο ανατολικό Αιγαίο, τους εφοπλιστές και δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε -ο ελληνικός λαός-, στο Αιγαίο το καλοκαίρι.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε με αυτό. Έχουμε καμιά συμφωνία με τους Γάλλους ότι, θα χρεωθούμε μεν μέχρι το μεδούλι, θα γονατίσει αυτή η κοινωνία, γιατί ο πατριωτισμός αυτό ζητάει, αλλά υπάρχει καμία δέσμευση οι Γάλλοι ότι θα μας βοηθήσουν; Ξέρετε το ερώτημα πια δεν είναι βούτυρο ή κανόνια. Το βούτυρο προϋπέθετε ότι υπήρχε και κάτι άλλο. Το βούτυρο ήταν και κάτι σαν πολυτέλεια. Τώρα είναι «τρακτέρ ή κανόνια». Από το 1980 που ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός ήταν 70% υπέρ των αγροτών, τώρα έχει φτάσει στο 23% και στον νέο προϋπολογισμό του 2028, αυτός μειώνεται κατά πολλά εκατομμύρια και ανεβαίνει κατά δισεκατομμύρια για τα εξοπλιστικά και για τους μεγάλους αμυντικούς βιομήχανους της Γερμανίας -η οποία επανεξοπλίζεται- και της Γαλλίας. Σκεφτείτε το πριν ψηφίσετε.
Για εμάς, για τη Νέα Αριστερά, είναι ξεκάθαρα τα πράγματα σε αυτή την εποχή.
Η ΟΜΙΛΙΑ :
