Η «καραμέλα» της κλιματικής κρίσης που έγινε «άλλοθι»|…Άρθρο του Αχιλλέα Ροδίτη

Το παρακάναμε με την κλιματική κρίση στην οποία ρίχνουμε όλο το βάρος της ευθύνης για τις καταστροφές, είτε αυτές είναι πύρινες κολάσεις, είτε πλημμύρες και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Η κλιματική κρίση είναι κάτι που υπάρχει αλλά δεν τον όλεθρο τον προκαλεί η δική μας αδράνεια, το πόσο ανέτοιμοι είμαστε, το πόσο ανοχύρωτοι, ως χώρα και ως δημόσιο σύστημα.

Οι εικόνες από τον «βομβαρδισμένο» Βόλο, για παράδειγμα, αποδεικνύουν ότι κάτω απ’ τα πόδια των πολιτών, επί χρόνια, υπήρχε μια επιφανειακή υποδομή σε όλους τους τομείς. Ακόμα και δρόμοι δεν ήταν παρά φλοίδες πάνω στο χώμα, χωρίς στέρεες βάσεις. Αλλά και στην Καρδίτσα, τα ίδια και χειρότερα.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ο καιρός. Ο κακός μας ο καιρός είναι το θέμα! Αυτά που εμείς ΔΕΝ κάνουμε για να προετοιμαστούμε, να αυτό-προστατευτούμε. Ενώ ξέρουμε κι έχουμε αποδεχτεί ότι ζούμε σε ένα διαφορετικό φυσικό περιβάλλον, επιβαρυμένο. Και αυτό, είναι από μόνο του ένας λόγος παραπάνω, για περισσότερη προετοιμασία.

Το βλέπουμε παντού. Το βλέπουμε στο ότι η πολιτεία δαπανά 80% στην καταστολή των πυρκαγιών αλλά μόνο 20% στην πρόληψη! Αν τα ποσοστά αυτά ήταν μετριασμένα και ζυγισμένα, δεν θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα, κι αυτό το λένε οι ειδικοί… όχι εγώ.

Το βλέπουμε και στην Πάτρα, όπου τα φρεάτια είναι σχεδόν παντού φραγμένα και κοίτες ποταμών ακαθάριστες, με σημεία όπου όχι χορτάρια, αλλά δένδρα ολόκληρα και θάμνοι ξεπηδούν! Και ευτυχώς που δεν έχει βρέξει ακόμα τόσο δυνατά και πολύ. Αν βρέξει όμως; Τότε θα πούν πάλι: ζούμε την κλιματική αλλαγή. Μια «καραμέλα», ένα «άλλοθι».