ΑΡΘΡΟ: AIGIO VOICE
Σε μια εποχή όπου το ελληνικό ποδόσφαιρο δοκιμάζεται από οικονομική ασφυξία και έλλειψη οράματος, υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις που δείχνουν τον δρόμο. Ο Παναιγιάλειος, μια από τις πλέον ιστορικές ομάδες της χώρας, έχει τη σπάνια τύχη να στηρίζεται σε ανθρώπους που δεν βλέπουν τον σύλλογο ως μέσο προβολής ή πρόσκαιρης δόξας, αλλά ως κομμάτι της ίδιας τους της ταυτότητας.
Η διοίκηση που έχει αναλάβει φέτος τα ηνία του συλλόγου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Άνθρωποι από το Αίγιο, με βαθιά γνώση του τι σημαίνει «Μαύρη Θύελλα» για την πόλη και την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, εργάζονται αθόρυβα αλλά μεθοδικά για να κρατήσουν τον Παναιγιάλειο ζωντανό και αξιοπρεπή. Σε πείσμα των καιρών και της αδιαφορίας των ισχυρών.
Παρά το γεγονός ότι η ομάδα έχει από τα χαμηλότερα χρέη σε σύγκριση με άλλες ΠΑΕ και σωματεία, ουδείς «ισχυρός» επιχειρηματίας έχει ενδιαφερθεί σοβαρά να τη στηρίξει. Κι όμως, οι άνθρωποι της διοίκησης δεν το έβαλαν κάτω. Αντί να περιμένουν «μεσσίες», αποφάσισαν να γίνουν οι ίδιοι οι στυλοβάτες αυτής της προσπάθειας.
Το πιο εκκωφαντικό παράδειγμα της σοβαρότητας και της επαγγελματικής τους προσέγγισης; Η επικοινωνιακή διαχείριση. Οι ανακοινώσεις της ομάδας δεν θυμίζουν τίποτα από την εικόνα ερασιτεχνικού συλλόγου. Αντίθετα, παραπέμπουν σε γραφεία τύπου μεγάλων ΠΑΕ, με σωστό ύφος, άμεση ενημέρωση και σεβασμό προς τον κόσμο. Όλα αυτά αποτελούν μέρος μιας ξεκάθαρης στρατηγικής, να επιστρέψει ο Παναιγιάλειος εκεί που ανήκει, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και σε επίπεδο εικόνας, δομής και φιλοσοφίας.
Δεν πρόκειται απλώς για μία διοίκηση. Πρόκειται για ανθρώπους που παλεύουν, που πονάνε την ομάδα, που έχουν αποφασίσει ότι το ένδοξο παρελθόν της “Μαύρης Θύελλας” δεν μπορεί να καταλήξει σε μια λησμονημένη ιστορική υποσημείωση.
Αυτή η διοίκηση δεν χρειάζεται χειροκρότημα. Χρειάζεται στήριξη. Και, κυρίως, χρειάζεται αναγνώριση. Γιατί εκεί που άλλοι φεύγουν, αυτοί μένουν. Και εκεί που άλλοι σιωπούν, αυτοί παλεύουν. Για την πόλη, για το όνομα, για τη φανέλα. Για τον Παναιγιάλειο.