Ένα εκατομμύριο εκατόν μία χιλιάδες εκατόν μία και δέκα

(Ο Δημήτρης Χορν ως απελπισμένος ταμίας στο Μια ζωή την έχουμε του 1958.)Λίγο παρακάτω, λίγο παραπάνω, πάντως κάπου εκεί είναι το οικονομικό αντικείμενο του έργου στην κεντρική πλατεία του Αιγίου. Πέριξ της πλατείας, όπως γράφει και η ημερήσια διάταξη για το Δημοτικό Συμβούλιο της 19ης Ιανουαρίου. Ότι και να συμβεί στα πέριξ, κατά το λαϊκό άσμα, η υπόθεση πήρε δύσκολη τροχιά και ακόμα δυσκολότερες θα είναι οι πολιτικές επιλογές των επόμενων εβδομάδων. Καταρχάς  ας τονισθεί και με κεφαλαία γράμματα ότι η αίτηση που θα συζητηθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο δεν υπογράφεται μόνο από τους ιδιοκτήτες αλλά και από τους εργαζομένους στις επιχειρήσεις. Παράμετρος σημαντική και κρίσιμη. Ακολούθως, αν ανατρέξουμε στις προηγούμενες παρόμοιες υποθέσεις ανάπλασης εμπορικών τμημάτων, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι η μοναδική που ολοκληρώθηκε γρήγορα και με απόλυτο κατασκευαστικό αποτέλεσμα ήταν η Ανδρονοπούλου. Η συγκεκριμένη ανάπλαση δεν έγινε από ιδιωτική εταιρεία  αλλά με αυτεπιστασία του Δήμου (Αιγίου), δηλαδή με προσωπικό του Δήμου και με επίβλεψη της Τεχνικής Υπηρεσίας. Σημειωτέον ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια και ούτε πλακάκι δεν ξεκόλλησε. Ύστερα θα πει κάποιος ότι αφού υπάρχει χρηματοδότηση ,γιατί να χαθεί. Όπως χάθηκε η χρηματοδότηση για την Καποδιστρίου που ήταν να γίνει πεζόδρομος και όπως χάθηκε η υπογειοποίηση του εναέριου δικτύου της ΔΕΗ που ήταν στο πακέτο της ανάπλασης. Τίποτα δεν χάνεται για όσους γνωρίζουν. Αρκεί να θυμηθούμε ότι η αρχική πηγή χρηματοδότησης ήταν από ένα Πρόγραμμα για τον σεισμό του 1995 που το έλεγαν ΟΠΑΑΦ, Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Ανασυγκρότησης Αχαΐας Φωκίδας. Ποιος ήταν τότε ο προϋπολογισμός του προγράμματος; Πεντακόσια εκατομμύρια δραχμές. Κάντε τώρα την αναγωγή σε ευρώ, αφαιρέστε Κλ. Οικονόμου, Αν. Λόντου και Μητροπόλεως που φτιάχτηκαν και βρείτε το υπόλοιπο. Τίποτα δεν χάθηκε.  Ένα εκατομμύριο εκατόν μία χιλιάδες εκατόν μία και δέκα.