Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!“Η Πολιτεία γυρνά την πλάτη στις οικογένειες“, τονίζει σε ανακοίνωσή του ο υποψήφιος βουλευτής Αχαϊας με την Ελληνική Λύση, Δημήτρης Παλούμπης.
Αναφέρει στην ανακοίνωσή του:
Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε και χιλιάδες οικογένειες παιδιών με αυτισμό βρίσκονται ξανά αντιμέτωπες με την αδιαφορία της Πολιτείας. Ο θεσμός της παράλληλης στήριξης, που δημιουργήθηκε για να εξασφαλίζει ότι κάθε παιδί στο φάσμα θα έχει την αναγκαία καθοδήγηση και βοήθεια μέσα στην τάξη, έχει καταντήσει να είναι… ένας παιδαγωγός για ολόκληρο το σχολείο.
Αυτό σημαίνει πως σε σχολικές μονάδες με πέντε, έξι ή και περισσότερα παιδιά με αυτισμό, η μία και μοναδική παράλληλη στήριξη καλείται να «μοιράσει» τον χρόνο της, αφήνοντας τα παιδιά ακάλυπτα για ώρες. Το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό: παιδιά που νιώθουν μόνα, ανασφάλεια, φόβο. Παιδιά που απομονώνονται, που χάνουν την επαφή με το μάθημα, που φτάνουν στο σημείο να αρνούνται να πάνε σχολείο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι δάσκαλοι καλούνται να διαχειριστούν την κατάσταση χωρίς καμία στοιχειώδη επιμόρφωση. Πολλοί παραδέχονται ότι δεν ξέρουν πώς να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενός παιδιού στο φάσμα του αυτισμού. Αυτό δεν είναι δική τους ευθύνη, αλλά της Πολιτείας που δεν φρόντισε να τους εκπαιδεύσει. Ο φόβος και η αμηχανία των εκπαιδευτικών μεταφράζεται σε ανασφάλεια για τα παιδιά και σε απόγνωση για τους γονείς.
Στην άλλη πλευρά, οι θεραπείες που είναι απολύτως απαραίτητες – λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, παιδοψυχίατρος, ειδικός παιδαγωγός– κοστίζουν υπέρογκα ποσά. Ο ΕΟΠΥΥ αποζημιώνει μόλις 15 ευρώ τη συνεδρία, όταν οι πραγματικές τιμές ξεκινούν από 35 ευρώ και συχνά ξεπερνούν τα 60. Το ανώτατο όριο αποζημίωσης φτάνει τα 500 ευρώ τον μήνα, ενώ οι οικογένειες αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους 700 ή και 800 ευρώ επιπλέον. Για μια οικογένεια μεσαίου εισοδήματος, αυτό σημαίνει οικονομική εξόντωση. Για μια οικογένεια με χαμηλό εισόδημα, σημαίνει αποκλεισμό.
Η κυβέρνηση επικαλείται το «σουηδικό μοντέλο», όπου στην τάξη βρίσκεται δεύτερος εκπαιδευτικός που στηρίζει όλα τα παιδιά. Στην Ελλάδα, όμως, αντί να υπάρξει ουσιαστική στήριξη, επιλέγεται το φτηνό υποκατάστατο: ένας δάσκαλος για όλους, χωρίς ειδική εκπαίδευση, χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα. Η πραγματικότητα είναι πως αυτό δεν είναι «συμπερίληψη»· είναι εγκατάλειψη.
Η Πολιτεία οφείλει να δώσει άμεσα απαντήσεις:
- Γιατί δεν εφαρμόζεται εξατομικευμένη παράλληλη στήριξη, όπως προβλέπεται;
- Γιατί δεν υπάρχει υποχρεωτική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στον αυτισμό;
- Γιατί το επίδομα θεραπειών μένει καθηλωμένο στα 15 ευρώ, όταν η ακρίβεια τρέχει με διψήφια ποσοστά;
- Γιατί αφήνουμε τα παιδιά αυτά να εξαρτώνται από το αν οι γονείς τους έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν από την τσέπη τους;
Η εκπαίδευση και η φροντίδα των παιδιών με αυτισμό δεν μπορεί να είναι πολυτέλεια για λίγους. Είναι υποχρέωση μιας πολιτείας που θέλει να λέγεται δίκαιη και ανθρώπινη. Αν πραγματικά πιστεύουμε σε ένα συμπεριληπτικό σχολείο, πρέπει να το αποδείξουμε με πράξεις – όχι με μισές λύσεις και φτηνά άλλοθι.
Γιατί πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν παιδιά. Και πίσω από τα παιδιά, υπάρχουν οικογένειες που δεν αντέχουν άλλο την κοροϊδία.
Δημήτρης Παλούμπης
Υποψήφιος Βουλευτής Αχαΐας – Ελληνική Λύση
