Όποιος περπατήσει σήμερα στους πεζόδρομους της Πάτρας, του Αιγίου ή της Κάτω Αχαΐας, βλέπει την ίδια εικόνα: κατεβασμένα ρολά, βιτρίνες άδειες, ενοικιαστήρια ακόμη και σε δρόμους που άλλοτε θεωρούνταν «φιλέτα».
Στην Πάτρα μόνο, αυτή τη στιγμή καταγράφονται τουλάχιστον 839 κλειστά καταστήματα, αριθμός που προκύπτει από τα διαθέσιμα επαγγελματικά ακίνητα στις πλατφόρμες αγγελιών.
Αυτό δεν είναι μια κακή χρονιά. Δεν είναι «συγκυρία». Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών.
Η αγορά δεν πάγωσε, στραγγαλίστηκε
Τα τελευταία χρόνια ο μικρομεσαίος επαγγελματίας καλείται να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον όπου:
• φορολογείται με τεκμαρτό εισόδημα για κέρδη που δεν είχε,
• πληρώνει ενοίκια αυξημένα έως και 50%,
• αντιμετωπίζει ενεργειακό κόστος αυξημένο κατά 40–50%,
• επιβαρύνεται με τραπεζικά έξοδα για κάθε συναλλαγή,
• βλέπει τον τζίρο του να «ασπρίζει» λογιστικά χωρίς να αυξάνεται πραγματικά το εισόδημά του.
Την ίδια στιγμή, μεγάλοι όμιλοι και αλυσίδες λειτουργούν με μηχανισμούς φοροαποφυγής μέσω τριγωνικών συναλλαγών, ενδοομιλικών τιμολογήσεων και τεχνητής εμφάνισης χαμηλών κερδών.
Το αποτέλεσμα είναι ένας σιωπηρός, αλλά συστηματικός, μετασχηματισμός της αγοράς σε μονοπωλιακό πεδίο.
Τα λουκέτα δεν είναι ατύχημα
Όταν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης κατευθύνονται σε 400–500 μεγάλους ομίλους και ο μικρός επαγγελματίας μένει εκτός χρηματοδότησης, όταν η φορολογική πολιτική εξαντλείται σε ελέγχους στους εύκολους στόχους και όχι στη μεγάλη φοροαποφυγή, τότε τα λουκέτα δεν είναι αποτυχία πολιτικής.
Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που:
- μεταφέρει πλούτο από τα κάτω προς τα πάνω,
- συρρικνώνει τη μεσαία τάξη,
- και μετατρέπει την ελληνική αγορά σε πεδίο λίγων ισχυρών.

Η πιο σκληρή αλήθεια
Σήμερα στην Ελλάδα, η κάθε αγορά που κάνει ο πολίτης έχει μεγαλύτερη αξία από την ψήφο του.
Γιατί η ψήφος μετρά κάθε τέσσερα χρόνια, ενώ η κατανάλωση καθορίζει καθημερινά ποιος επιβιώνει και ποιος εξαφανίζεται από τον οικονομικό χάρτη.
Και αυτή τη στιγμή, ο μικρός επαγγελματίας δεν αντέχει άλλο.
Πόλεις με πεζοδρόμους, χωρίς αγορά
Η Πάτρα, το Αίγιο, η Κάτω Αχαΐα δεν πάσχουν από έλλειψη αναπλάσεων.
Πάσχουν από έλλειψη αγοραστικής δύναμης, ρευστότητας και δικαιοσύνης.
Όταν μια πόλη γεμίζει πλακόστρωτα αλλά χάνει τα μαγαζιά της, δεν εκσυγχρονίζεται.
Απονεκρώνεται.
Και γι’ αυτό κάποιος πρέπει επιτέλους να αναλάβει την ευθύνη.
Δημήτρης Γ. Παλούμπης
Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών | Διεθνών Σχέσεων & Πολιτικής Οικονομίας
Πρώην Πρόεδρος, Σύλλογος Εμπόρων Ιστορικού Κέντρου Πάτρας
Πολιτευτής Ν. Αχαΐας – Ελληνική Λύση
Πηγή: dimitrispaloubis.gr















