Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Κλείσε τα μάτια για μια στιγμή και σκέψου:
τα νεαρά παιδιά που ξενιτεύονται γιατί δεν βρίσκουν δουλειά εδώ·
τη μάνα που μετράει κέρματα για να αγοράσει γάλα·
τον πατέρα που γυρίζει σπίτι του με κατεβασμένο κεφάλι γιατί άλλη μια μέρα έψαχνε δουλειά και δεν βρήκε.
Και τώρα, άνοιξε τα μάτια:
Δίπλα μας, υπάρχουν «εργαζόμενοι» που πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν. Υπάρχουν «βολεμένοι» που κρατούν μια θέση όχι γιατί την άξιζαν, αλλά γιατί αντάλλαξαν την αξιοπρέπειά τους με ψήφους, με σιωπή, με υποταγή.
Αυτή η αδικία δεν είναι απλά νούμερα και χαρτιά. Είναι σφαίρες στην ψυχή της κοινωνίας μας.
Κάθε πλαστό μεροκάματο είναι ένα κλεμμένο όνειρο.
Κάθε ρουσφέτι είναι μια αλυσίδα που μας κρατάει δέσμιους.
Η εργασία είναι δικαίωμα, είναι ζωή, είναι αξιοπρέπεια. Δεν χαρίζεται. Δεν πουλιέται. Δεν νοικιάζεται.
Όταν το επιτρέπουμε, προδίδουμε τα παιδιά μας. Γιατί μεγαλώνουν σε μια χώρα που τους διδάσκει πως «δεν έχει σημασία τι αξίζεις, αλλά ποιον γνωρίζεις».
Θα το ανεχτούμε άλλο;
Θα αφήσουμε την αδικία να δηλητηριάζει τις γειτονιές μας;
Ή θα πούμε το μεγάλο «φτάνει πια»;
Ήρθε η ώρα να σηκωθούμε.
Να μιλήσουμε.
Να καταγγείλουμε.
Να διεκδικήσουμε.
Γιατί η σιωπή μας κάνει συνένοχους.
Γιατί το μέλλον δεν χαρίζεται – κερδίζεται.
Και γιατί η Ελλάδα που αφήνουμε στα παιδιά μας πρέπει να είναι καθαρή, δίκαιη, ανθρώπινη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
