Σε τετράωρη σύσκεψη, που πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών μεταξύ των Πρυτάνεων άνοιξαν όλα τα φλέγοντα θέματα και καταγράφηκαν έντονες διαφωνίες. Η ατμόσφαιρα περιγράφεται ως «ηλεκτρισμένη» ενώ με την ολοκλήρωση της Συνόδου «συμφώνησαν ότι διαφωνούν», όπως υπογραμμίζεται. Ιδιαίτερα θετικές ήταν οι αντιδράσεις των Πρυτάνεων στην υποστηρικτική στάση της υπουργού Παιδείας, Σοφίας Ζαχαράκη καθώς και του υφυπουργού για την ανώτατη παιδεία, Νίκου Παπαϊωάννου.

Δύο ήταν τα μεγάλα ζητήματα, που κυριάρχησαν στη Σύνοδο Πρυτάνεων: η ασφάλεια των πανεπιστημίων και οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών.
Σχετικά με το ζήτημα της ασφάλειας των πανεπιστημίων, η συζήτηση κύλησε σε κλίμα έντασης καθώς υπήρχαν Πρυτάνεις που προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν το πρόβλημα, σε μία προσπάθεια να μην πληγεί το κύρος των Ιδρυμάτων που εκπροσωπούν. Ορισμένοι, μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να αποδώσουν το φταίξιμο στην πολιτεία και στην αστυνομία, «γιατί δεν μπαίνει μέσα να τους πιάσει», όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά.

Η διαφωνία κλιμακώθηκε όταν, στη συνέχεια, προσπάθησαν να στρέψουν τη συζήτηση από το θέμα της ασφάλειας σε εκείνο της υποχρηματοδότησης των πανεπιστημίων.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, την ώρα που η πλειοψηφία των Πρυτάνεων υποστήριζε ότι η «θωράκιση» των πανεπιστημίων απέναντι σε βανδαλισμούς και βίαιες εκδηλώσεις πρέπει να λυθεί άμεσα με την ενεργοποίηση των πειθαρχικών συμβουλίων και με βελτιώσεις του νόμου – «ήταν πολύ σωστή η θέση της υπουργού, Σοφίας Ζαχαράκη που είπε ότι θα κάνει παρεμβάσεις, έτσι ώστε όσοι έχουν σε πρώτο βαθμό καταδικαστικές αποφάσεις, τουλάχιστον για μία περίοδο να τίθεται σε αναστολή η φοιτητική τους ιδιότητα, για δύο χρόνια δηλαδή… έχουμε τέτοιους ανθρώπους μέσα στα πανεπιστήμια», σχολιάζουν – μία μερίδα Πρυτάνεων δεν ήθελαν να πάρει περαιτέρω διαστάσεις το θέμα της βίας: «Το πρόβλημα δεν έχει την έκταση που βγαίνει προς τα έξω, βαίνει μειούμενο», ισχυρίζονταν.

Επιπλέον, οι συγκεκριμένοι Πρυτάνεις επέμεναν ότι «όλοι αυτοί με τα κράνη και τις κουκούλες δεν είναι φοιτητές». Το γεγονός αυτό, αναφέρεται πως αμφισβητήθηκε από πρύτανη που αναφερόμενος στο ΑΠΘ είπε ότι στην πραγματικότητα, το 70% όσων προβαίνουν σε βιαιοπραγίες εκεί είναι φοιτητές και μόλις το 30% δεν έχουν σχέση με το χώρο. Ο ίδιος, μάλιστα, πρότινε οι οργανώσεις, οι οποίες επιδεικνύουν τέτοια εγκληματική συμπεριφορά, να κηρυχθούν εκτός νόμου, ώστε «να τελειώνουμε μια και καλή με αυτές».

Οι περισσότεροι Πρυτάνεις όχι μόνο συντάχθηκαν με την πρόταση αυτή αλλά δήλωσαν ότι και οι ίδιοι, συνάδελφοί τους ή φοιτητές, που έχουν διαφορετική άποψη, τρομοκρατούνται και δέχονται ευθείες απειλές. «Τέτοιες ‘νησίδες’ ακραίων φοιτητών – ή μη – βρίσκονται παντού – στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Κομοτηνή, στο Ηράκλειο, στα Χανιά, στην Πάτρα, στα Ιωάννινα και αλλού», αναφέρεται.

Όσον αφορά τα επόμενα βήματα από την πλευρά των Πρυτάνεων, διαπιστώθηκε ότι – όπου δεν υπάρχουν ήδη – βρίσκεται σε εξέλιξη η εκπόνηση των σχεδίων ασφάλειας, βγαίνουν οι μελέτες αντικτύπου. Σε ορισμένα πανεπιστήμια, ετοιμάζεται αυτό το διάστημα ο κανονισμός για τη λειτουργία ολόκληρου του συστήματος βιντεοσκοπήσεων με την εγκατάσταση να είναι έτοιμη και να περιμένει «απλώς να ‘κουμπώσουν’ οι κάμερες στη θέση τους ενώ σε άλλα πανεπιστήμια, έχουν ήδη τεθεί σε λειτουργία».ης της χρηματοδότησης για την ασφάλεια των πανεπιστημίων, κρίνεται επιτακτική. Σήμερα, η συνολική χρηματοδότηση ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ για το σκοπό αυτό, αξιολογείται από τους Πρυτάνεις ως ‘ανεπαρκής’, καθώς υπάρχουν εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων και κτηρίων χιλιάδων τετραγωνικών, που πρέπει να φυλάσσονται. Επίσης, τα διαθέσιμα κονδύλια δεν επαρκούν για τους φύλακες – ενδεικτικά αναφέρεται, ότι για περίπου 60 φύλακες, που εναλλάσσονται σε βάρδιες, προκειμένου να περιφρουρούν ολόκληρο πανεπιστήμιο, το κόστος είναι περίπου 1.200.000 ευρώ ετησίως. Αποτέλεσμα; Δεν καλύπτεται ούτε το 50% των αναγκών. «Απαιτούνται βελτιώσεις στο νόμο περί φύλαξης», διαπιστώνουν οι Πρυτάνεις.

Όσο για το αν τέθηκε στη συζήτηση θέμα επαναφοράς της πανεπιστημιακής αστυνομίας, οι Πρυτάνεις απαντούν αρνητικά. Ωστόσο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, συμφωνούν ότι χρειάζεται η ενεργοποίηση της Αστυνομίας: «Να μπαίνει μέσα στο χώρο των πανεπιστημίων η αστυνομία κανονικά, για να κάνει περιπολίες. Προληπτικά. Άλλωστε, η αστυνομία δεν χρειάζεται να πάρει άδεια για να μπει σε οποιαδήποτε πανεπιστημιούπολη» λένε.

Εκείνοι, δε, που διαχρονικά διαφωνούν με κάτι τέτοιο για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, μετά τα πρόσφατα έκτροπα στα πανεπιστήμια, «παρέμειναν σιωπηλοί και δεν πήραν θέση σχετικά», αναφέρουν ακαδημαϊκοί κύκλοι, προσθέτοντας πως η στάση που επέλεξαν οι συγκεκριμένοι, ήταν «να απομειώσουν το μέγεθος του προβλήματος». «Είναι εκείνοι που προτιμούν να κάνουν το ‘καλό παιδί’ για να έχουν ΄ήσυχο το κεφάλι τους’ επιτρέποντας στις ακραίες οργανώσεις να κάνουν ό,τι θέλουν μέσα στα πανεπιστήμια», σημειώνουν.