Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Το Aigiovoice.gr πάντα δίνει “βήμα” στους συμπολίτες μας, όταν το θέμα για το οποίο διατυπώνουν άποψη αφορά τον κοινό μας τόπο, την Αιγιάλεια. Και μια τέτοια παρέμβαση, γραπτή, είχαμε από έναν ακόμα συμπολίτη μας, ευυπόληπτο και από κείνους που λογαριάζει κανείς την θέση και την γνώμη τους, ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, παραθέτοντας ωστόσο μια άποψη την οποία αναπτύσσει μέσα από υπαρκτά και πρακτικά επιχειρήματα.
Τι αναφέρει, λοιπόν, ο συμπολίτης μας για το Αίγιο; Ιδού:
Αιγιάλεια: Όλα στη θέση τους… εκτός από την κοινή λογική
Πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στη Δημοτική Αρχή του Δήμου Αιγιαλείας. Γιατί; Επειδή καταφέρνει το ακατόρθωτο: να «εκσυγχρονίζει» μια πόλη χωρίς καμία στρατηγική, χωρίς υποδομές, χωρίς διάλογο – και φυσικά, χωρίς να ρωτήσει κανέναν από τους κατοίκους της.
Μονοδρομήσεις; Έγιναν. Πεζοδρομήσεις; Και με το παραπάνω. Διπλές λωρίδες κυκλοφορίας; Βεβαίως. Όλα αυτά σε μια πόλη που από άποψη ρυμοτομίας θυμίζει λαβύρινθο από τα Lidl. Οι δρόμοι στενοί, οι στροφές επικίνδυνες, οι κάτοικοι σε ρόλο… παρκαδόρου. Γιατί, φυσικά, δημοτικά πάρκινγκ δεν προβλέπονται. Αφήστε που, αν τολμήσεις να παρκάρεις «λάθος», σου εύχεται η Τροχαία… καλό περπάτημα.
Και τι να πει κανείς για την εικόνα των πεζοδρομίων; Στην οδό Σωτηρίου Λόντου, λίγα μέτρα από το Αστυνομικό Μέγαρο – σημειωτέον, όχι στην άκρη της πόλης – τα πεζοδρόμια έχουν μετατραπεί σε μικρές ζούγκλες. Χόρτα, αγκάθια, και ενίοτε και λίγη… πανίδα. Ίσως πρόκειται για οικολογική πολιτική. Ίσως ο δήμος ποντάρει στο φυσικό εμπόδιο για να αποτρέψει τη διέλευση. Ίσως απλώς, δεν ενδιαφέρεται.
Το οδικό δίκτυο; Ένας διαγωνισμός επιβίωσης για γερά αναρτήσεις και νεύρα. Λακκούβες που φυτρώνουν σαν μανιτάρια, μπαλώματα που κάνουν τα… τούνελ της Εγνατίας να ζηλεύουν, και ασυνέχεια στο οδόστρωμα που θυμίζει patchwork από κακοραμμένο πανωσέντονο.
Η Αιγιάλεια δεν χρειάζεται άλλες εντυπωσιακές φωτογραφίες εγκαινίων και “έργων” στα social media. Χρειάζεται λογική. Οργάνωση. Σεβασμό στον δημότη. Αλλά πού να τα βρεις αυτά όταν η βιτρίνα είναι πιο σημαντική από το περιεχόμενο;
Ας ελπίσουμε πως κάποτε η ανάπτυξη της πόλης θα πάψει να βασίζεται στην τύχη, στην προσευχή και στις εναλλακτικές διαδρομές των αγανακτισμένων κατοίκων.
