Δρ Δημήτριος Γ. Μεταλληνός: «Ζητείται Δικαιοσύνη»

            Τις τελευταίες ημέρες επισκέφθηκε την πατρίδα μας η γνωστή πλέον Ευρωπαία Εισαγγελέας κα Λάουρα Κοβέσι και αναφέρθηκε δημόσια (!) στα ζητήματα διαφθοράς στα Τέμπη, τον ΟΠΕΚΕΠΕ, στη λειτουργία των Τελωνείων κ.ά. Μας προξένησε εντύπωση, ότι εκστόμισε αλήθειες τις οποίες ουδείς επίσημος είχε αναφέρει προηγουμένως, για να μην πούμε το χειρότερο, ότι ο οποιοσδήποτε επίσημος παρουσίαζε την εντελώς αντίθετη εικόνα για τα συγκεκριμένα θέματα. Δειγματοληπτικά, η Εισαγγελέας κα Κοβέσι ανέφερε τα εξής άκρως αποκαλυπτικά:

«Ο ΟΠΕΚΕΠΕ έγινε ακρωνύμιο διαφθοράς και νεποτισμού. Ώρα να καθαρίσουμε τους στάβλους του Αυγεία. Αγρότισσα μου έστειλε συγκινητικό γράμμα ότι δεν θέλει να συμμετέχει σε δωροδοκία στελεχών και ότι δεν μπορεί να λάβει τα νόμιμα που δικαιούται… Αν θεωρείτε, συμπλήρωσε, ότι υπάρχει διαφθορά μόνο στην Ελλάδα δεν ισχύει, υπάρχει διαφθορά παντού. Το θέμα είναι αν έχουμε τη συνήθεια να βάζουμε ή όχι τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Λόγω του ΟΠΕΚΕΠΕ, βλέπουμε ότι υπάρχει διαφθορά με τις αγροτικές επιδοτήσεις και σ’ άλλα κράτη – μέλη ίσως και στο ίδιο συστημικό επίπεδο».

            Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη μεγάλη κοινωνική μάστιγα της διακίνησης των ναρκωτικών:

«Όταν μιλάμε για απάτη στο Λιμάνι του Πειραιά, όλα τα λιμάνια στην Ευρώπη είναι εκτεθειμένα στη διαφθορά. Τα ναρκωτικά δεν πέφτουν από τον ουρανό. Έρχονται από τα λιμάνια. Όταν μιλάμε για τη διαφθορά, δεν είναι μόνο καθήκον των εισαγγελέων να επιλύσουν το θέμα αυτό. Όλοι πρέπει να κατανοήσουν, πως το οικονομικό έγκλημα και η διαφθορά μπορεί να σκοτώσει. Υπάρχει κριτική και σ’ εμάς αλλά το να λέει κάποιος ότι δεν είμαστε ανεξάρτητοι είναι fake news. Ήμαστε ανεξάρτητοι! Οι εισαγγελείς μας είναι ικανότατοι και καμία ευρωπαϊκή αρχή δεν μπορεί να τους δώσει οδηγίες για το πώς να διαχειριστούν τις υποθέσεις. Για εμένα η ανεξαρτησία είναι η κόκκινη γραμμή. Είμαστε απολύτως ανεξάρτητοι!»

            Επίσης, αναφέρθηκε με παρρησία και στην υπόθεση των Τεμπών, που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία κατά τα τελευταία δυόμιση χρόνια:

«Η τραγωδία των Τεμπών, θα είχε αποφευχθεί αν η τηλεδιοίκηση είχε εγκατασταθεί… Ο μόνος τρόπος να κλείσει η πληγή των οικογενειών των θυμάτων, είναι να αποδοθεί Δικαιοσύνη … Επτά χρόνια που ήταν σε εξέλιξη, υπήρχαν πολλοί εμπλεκόμενοι  οργανισμοί με διαφορετικές αρμοδιότητες. Η απορία μου είναι, πώς σ’ αυτά τα επτά χρόνια δεν είδε κάποιος κάτι κακό να συμβαίνει; … Δεν είμαι χαρούμενη για το νόμο περί ευθύνης υπουργών… Όπως ήδη ανέφερα,  δικό μας καθήκον είναι να εξασφαλίσουμε, ότι θα υπάρξει δίκαιη και αποτελεσματική έρευνα χωρίς εμπόδια. Αυτή η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Ο μόνος τρόπος για να κλείσουμε αυτή τη πληγή είναι η απόδοση Δικαιοσύνης, αλλά λόγω του άρθρου 86 αυτό δεν συνέβη, διότι το εν λόγω άρθρο αντίκειται στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Αυτές τις δυσκολίες αντιμετωπίσαμε στα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Για να μην συμβεί και πάλι αυτό, θα πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα. Αλλάξτε το Σύνταγμα για να μην συμβούν και πάλι αυτά!».

Ολοκλήρωσε, μάλιστα, με συγκεκριμένες προτάσεις:

«Η ευρωπαϊκή εισαγγελία δεν είναι ένα ξένος θεσμός. Υπάρχουν και Έλληνες Εισαγγελείς, οι οποίοι είναι πολλοί και καλοί. Εφαρμόζουμε τον Ποινικό Κώδικα και την Ποινική Δικονομία της Ελλάδας. Είμαστε εδώ για να συνεργαστούμε με τις εθνικές αρχές, όπως στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ»…

            Θα μπορούσαμε να δώσουμε αρκετές προεκτάσεις στις αποκαλυπτικές διαπιστώσεις της κας Κοβέσι. Καταρχήν θα την ευχαριστήσουμε, που μας υπενθυμίζει τι σημαίνει δικαστικός λειτουργός και απονομή δικαιοσύνης. Διότι, για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, προσφέρεται βήμα σε μια ευρωπαία δικαστική λειτουργό, η οποία μάλιστα εκπροσωπεί τη θεοποιημένη ιδιαίτερα από τους εκπροσώπους των κρατικών μας θεσμών «Ευρώπη», προκειμένου να αποκαλύψει τις εγκληματικές παθογένειες του Ελληνικού Κράτους, αλλά ευρύτερα και της «Δύσης που δύει», καθώς και την εγκληματική σιωπή όσων έχουν τη θεσμική ευθύνη ελέγχου και αντιμετώπισης των παθογενειών αυτών.

Γνωρίζω, ότι υπήρξαν κατά το πρόσφατο παρελθόν μεμονωμένοι Έλληνες λειτουργοί της Δικαιοσύνης, αλλά και ενώσεις δικαστών ή άλλων εμπλεκόμενων φορέων της Ελληνικής Δικαιοσύνης, που έχουν υποβάλλει αρμοδίως υπομνήματα και προτεινόμενες λύσεις αντιμετώπισης των εν λόγω παθογενειών. Είμαι, όμως, πεπεισμένος, ότι τα εν λόγω έγγραφα «αρχειοθετήθηκαν» σε κάποια συρτάρια ανευθυνουπευθύνων, οι οποίοι φρόντιζαν να μην αποκαλυφθεί η (εικονική) πραγματικότητα. Αλήθεια, δεν διαθέτουμε στην Ελλάδα έντιμους δικαστικούς λειτουργούς; Δεν διαθέτουμε έντιμους διοικητικούς συνεργάτες τους, οι οποίοι γνωρίζουν την οικτρή πραγματικότητα; Δεν διαθέτουμε επαρκή πληροφοριακά συστήματα, που παρακολουθούν τα πάντα, άρα και τα εγκλήματα και τις αναφερόμενες από την κα Κοβέση παθογένειες;… Ασφαλώς, κι όλα αυτά υπάρχουν. Με τη μόνη διαφορά, ότι όλα αυτά θυσιάζονται άμεσα ή έμμεσα στον βωμό του συμφέροντος. Μεγάλου ή μικρού. Ιδιωτικού ή κομματικού. Οικογενειακού ή συντεχνιακού. Οικονομικού ή βολέματος… Με μια λέξη, τα πάντα και οι πάντες σιωπούν μπροστά στην «εξυπηρέτηση». Το ρουσφέτι. Το βόλεμα. Την (άδικη) αποκατάσταση…

Δικαιολογημένα, λοιπόν, μπορούμε όσοι ασχολούμαστε (και) με την πολιτική ιστορία, να ομιλούμε πλέον στην εποχή μας όχι για «Ελληνική Δημοκρατία», αλλά για «Κομματοκρατία», δίχως εθνικό προσδιορισμό. Διότι, εάν δεν το έχουν καταλάβει ακόμη οι πολιτικοί υπεύθυνοι, αποτελεί ΝΤΡΟΠΗ και ΟΝΕΙΔΟΣ για τη χώρα του Σόλωνος, του Ιουστινιανού και του Μ. Φωτίου, να αναζητούμε Κράτος Δικαίου στον τόπο όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη!